احتمالا درباره بهترین روش تدریس در دانشگاه اختلاف نظر زیادی وجود دارد. استادبانک در این مطلب تلاش میکند به توضیح یکی از مهمترین روش های تدریس در دانشگاه بپردازد. این روش که تدریس فعال نام گرفته به تغییراتی در سیستم دانشگاه و نگاه اساتید نیز نیاز دارد. هدف روش تدریس فعال ایجاد تعامل بین دانشجویان و بین استاد و دانشجو است.
چینش دانشجویان مهم است
نحوه قرار گرفتن صندلیها و چینش دانشجویان در ایجاد فضای تعامل بسیار موثر است. آرایش دایرهای نمونهای از چینش مناسب برای تدریس فعال و ایجاد فضای تعامل است.
تقسیم کلاس به گروههای چند نفره امکان بحث و تبادل نظر بهتری را فراهم میآورد.
استاد ریسکپذیر است
اساتید باید خطرپذیر باشند و از اجرای این روشها نترسند. استاد باید با دلسوزی، مشکلات اجرای این الگو را به جان بخرد.
البته همکاری دانشجویان برای اعمال تدریس فعال موثر است.
منابع نامحدود است
در روش تدریس فعال منابع درس، به استاد و کتاب درسی محدود نمیشود. هر منبع یا موقعیتی که بتواند تفکر، استدلال و قضاوت دانشجویان را تحریک و تقویت کند، می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
محتوای درس چالشبرانگیز است
برای اجرای روش فعال محتوای برنامه درسی به جای وسعت باید عمق داشته باشد. پس باید از تراکم مطالب در محتوای آموزشی پرهیز و بر چالش برانگیز بودن محتوا تاکید کرد. محتوای چالش برانگیز امکان بحث گروهی بین دانشجویان را فراهم میکند. در روش فعال بخشی از محتوا به فعالیتهای پژوهشی اختصاص مییابد.
جمعیت کلاس کم است
تعداد زیاد دانشجویان یک کلاس مانعی برای اجرای روش تدریس فعال است. در این راستا مدیران دانشگاهی باید امکانات سخت افزاری را برای اعمال روشهای تعاملی تدریس فراهم کنند. همان طور که قبلا عرض شد، گروهبندی یکی از راههای فائق آمدن بر این مشکل است.
نمره هدف نهایی نیست
در روش تعاملی تاکید افراطی بر ارزشیابی و امتحان وجود ندارد. تعداد امتحانات زیاد نیست و نتیجه محور طراحی نشده است. روش فعال تدریس نیاز به یک سیستم ارزشیابی همسو دارد. در این سیستم خبری از ارائه بازخوردهای ناکافی و ناقص در مورد یادگیری فراگیران، فقر دانش تخصصی در زمینه ی ارزشیابی علمی نیست.